“Dit is mijn lang leven, eenmaal Eeklonaar, altijd Eeklonaar”
Albert – Awbeir – Everaert mocht in deze reeks de spits afbijten. Hij is ongetwijfeld voor vele Eeklonaars geen onbekende, want de man is niet weg te denken uit het straatbeeld. Hij mocht eerder dit jaar dan wel 76 kaarsjes uitblazen, hij heeft nog steeds de energie en gedrevenheid van een jong manneken!
“Ik ben opgegroeid in de Boelare, samen met mijn oudere broer en drie zussen. Een paar huizen verder had mijn vader zijn eigen garage en toen hij wat ouder werd, stelde hij zich de vraag: ‘Wie gaat mijn zaak overnemen?’, maar zowel mijn broer als ik hadden weinig zin om zelf zelfstandig te worden. En als je ziet hoe alles de dag van vandaag verloopt, ben ik nog altijd blij met die keuze. Ik was wel gebeten door de microbe van de auto’s, want ik heb uiteindelijk ook mijn hele loopbaan gesleuteld aan wagens. En plots mocht ik met prepensioen op mijn 58ste!”, klinkt het.
“Ik hield alles goed in de gaten”
“Mijn vrouw Daniëlla was nog volop aan het werk, onze drie kinderen hadden hun vleugels al uitgeslagen en plots was ik heel vaak alleen thuis. Ik zocht toen op het internet naar een eenvoudige manier om foto’s van de kleinkinderen te delen en ik besliste uiteindelijk op 6 juli 2007 om een blog te starten. Ik moet toegeven dat het al vrij snel uit de hand liep, want niet enkel de kleinkinderen en de fietsvrienden kregen een plekje op de blog. Ik deed vaak boodschappen met de fiets in Eeklo en ik merkte regelmatig zaken op: ‘ze breken hier nu een huis af, wat gaan ze daar nu mee doen en wat was dat huis voordien eigenlijk?’. Mijn nieuwsgierigheid werd aangewakkerd en ik hield alles goed in de gaten.”
“Maar vergis je niet, ik beperk me niet tot oude huizen, want niet iedereen is daarin geïnteresseerd, hé. Ik post over heel veel verschillende thema’s om ook een breed publiek aan te spreken. Snelheidscontroles, nieuwtjes, overlijdens, sport… ik ga geen enkel thema uit de weg!”, vertelt hij enthousiast. “Het fotograferen heb ik ongetwijfeld van mijn vader en mijn broer, die laatste had zelfs zijn eigen studio en liet modellen voor zijn lens poseren.”
“Ik vind het belangrijk dat er iedere dag iets nieuws verschijnt op mijn blog. Daarvoor doe ik wekelijks een tour van 12 à 15 kilometer met de fiets, dwars door Eeklo. Die routes variëren, naargelang wat er leeft op dat moment in mijn stad. Ik vertrek meestal rond een uur of tien en zorg dat ik terug ben tegen 12 uur, want dan heeft mijn vrouw lekker gekookt! Onderweg neem ik 20 à 50 foto’s en daar kan ik vlot mijn week mee vullen. Het maakt niet uit waarover ik moet schrijven, zolang het maar over Eeklo gaat. Ik word ook vaak aangesproken: “Zeg Awbeir, wete gij dat al…” en zo gaat de bal vaak aan het rollen.”, lacht hij.
“Eens Eeklonaar, altijd Eeklonaar”
“Op mijn blog staat de quote ‘Eeklo, mijn stad’. Eenmaal Eeklonaar, altijd Eeklonaar. Dit is mijn lang leven, zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik fietsen en heb ik nog lang geen goesting om hiermee te stoppen. Al moet ik toegeven dat ik het een klein beetje rustiger aan doe nu mijn vrouw ook met pensioen is, ik moet een beetje schipperen, hé!”, knipoogt hij! “Maar eigenlijk vindt ze het wel leuk dat ik dit doe, ze heeft ook niks aan een man die dagenlang zit te zagen. ’s Middags gaan we vaak met ons twee op pad, met de fiets of op wandel, en het plezante is dat je nu ook foto’s met je smartphone kunt trekken hé! Twee vliegen in één klap!”
“Ik wil zeker geen kranten vervangen, maar het doet deugd wanneer mensen zeggen dat ze heel veel informatie uit mijn blog halen. Weet je dat ik tegenwoordig zo’n 400 bezoekers per dag over de virtuele vloer krijg? Dat zorgt er wel voor dat ik gemotiveerd blijf om dit te blijven doen. Ook de erkenning die ik een vijftal jaar geleden kreeg, deed deugd: ik werd Ridder in de Orde van den Eeclooschen Herbacker, omwille van mijn tomeloze inzet.
Ik blijf mijn handen vol hebben met verhalen over Eeklo en blijkbaar zijn de mensen content, dan ben ik dat ook!”, besluit Awbeir.